Bericht via NOS
Rechters gaan zich intensiever bemoeien met vechtscheidingen en proberen zaken sneller af te handelen. Dat moet ertoe leiden dat kinderen minder vaak en minder lang de dupe zijn van een uit de hand gelopen scheiding van hun ouders.
Vanaf volgend jaar wordt bij iedere echtscheiding één rechter aangewezen, die zich buigt over alle conflicten die er spelen. Deze ‘regierechter’ praat met de ouders, kinderen en eventuele hulpverleners en houdt tijdens het scheidingsproces een vinger aan de pols.
Nu worden conflicten over bijvoorbeeld de alimentatie of de zorg voor de kinderen nog gezien als losse geschillen. Het gevolg is vaak dat verschillende rechters betrokken zijn bij een vechtscheiding die niet altijd goed op de hoogte zijn van wat er allemaal speelt.
Niemand pakt door
“In het slechtste geval zijn er drie of vier rechters betrokken bij een vechtscheiding”, vertelt familierechter Johan Visser van de rechtbank in Den Haag. “Het gevolg is dat niemand door pakt. Maar als één rechter op het dossier zit, kan die de zaak integraal benaderen en de belangen van het kind beter in de gaten houden.”
De schade die kinderen oplopen door een vechtscheiding van hun ouders, is groot. “Een vechtscheiding kan zo een paar jaar duren”, zegt Visser. “Al die tijd zijn kinderen een speelbal en komen ze alleen maar verder in de knoop. Daarom is het belangrijk de zaak zo snel mogelijk vlot te trekken.”
Rechters gaan ook vooraf inschatten hoe groot de kans is dat een scheiding uit de hand loopt. Is die kans reëel, dan wordt zo snel mogelijk een zitting gepland om afspraken te maken. Dat moet verdere escalatie voorkomen.
Het aantal vechtscheidingen in Nederland neemt toe. Eerder kwam de Kinderombudsman al met een rapport over de aanpak ervan. Met een aantal aanbevelingen hebben rechters de afgelopen tijd geëxperimenteerd. Volgens de Raad voor de Rechtspraak zijn de uitkomsten positief. Daarom wordt er geld uitgetrokken om de initiatieven landelijk in te voeren.
De rechtspraak wil ook afspraken maken met hulpverleners en gemeenten over de hulp die ouders en kinderen kunnen krijgen. Daardoor kunnen ze gerichter doorverwijzen. Ook mediation zal vaker worden ingezet.
Het CDA pleitte er eerder voor om gedragsdeskundigen in te schakelen, die specifiek kijken naar de belangen van het kind tijdens een vechtscheiding. Een pilot hiermee leidt volgens de Raad voor de Rechtspraak tot positief resultaat, maar is er nog geen geld om dit middel landelijk in te voeren.
“Als wij gewoon één rechter hadden gehad, was het misschien niet zo geëscaleerd. Gewoon één mening, één iemand die bepaalt: zo gaat het en niet verder.” Jennifer Jansink was drie toen de vechtscheiding van ouders begon. 20 rechtszaken in tien jaar, met 18 verschillende rechters.
“Iedere keer moesten we het verhaal opnieuw vertellen. Toen ik 12 was kwam ik bij een kinderrechter, om te praten over de situatie. Waar ik zou willen wonen, hoe ik de situatie graag zou zien. Ik had wel het idee dat ze luisterden, maar ook dat er vervolgens niks mee gedaan werd.”
Spanningen
Het gevecht van haar ouders heeft Jennifers jeugd behoorlijk beïnvloed. “Er waren heel veel spanningen in huis. Vaak lag er een dikke stapel papier op tafel. Dan was mijn moeder heel serieus en mocht ik niet storen. Van mijn negende tot mijn twaalfde ging ik op woensdagmiddag naar therapie, als andere kinderen leuke dingen deden.”
‘Je hebt samen een kind, daar moet je samen voor zorgen’
Ook haar schoolprestaties leden onder door de ruzie. “Mijn Cito-toets maakte ik op de dag van een rechtszaak, maar als kind kan je je dan totaal niet focussen. Het resultaat was een advies voor het speciaal onderwijs.”
Eén rechter
Het is de bedoeling dat langlopende zaken met verschillende rechters in de toekomst verleden tijd zijn, zo werd vandaag bekend. Vanaf volgend jaar wordt bij iedere echtscheiding één rechter aangewezen, die zich buigt over alle conflicten die er spelen.
Volgens Jennifer een goede zaak: “Rechters hebben ieder zo hun eigen normen en waarden, ze spreken elkaar regelmatig tegen en dat is ontzettend lastig. Zo zei de een: 125 euro alimentatie per maand is voldoende. De volgende vond dat weer te weinig en wilde het opschroeven naar 175 euro.”
Op de rails
Zelf zou ze het allemaal heel anders doen dan haar ouders. “Je hebt samen een kind, daar moet je samen voor zorgen. Je moet geen vervelende verhalen over de andere ouder gaan vertellen. Dat werkt niet, een kind wil dat helemaal niet horen.”
Hoewel Jennifer haar Cito-toets ver beneden haar niveau maakte, heeft ze het nu tot allemaal op de rails. Ze volgt een opleiding Toegepaste Psychologie. “Het heeft lang geduurd, maar alles gaat gelukkig goed met me. De hele scheiding is een groot stuk van mijn jeugd geweest, het heeft me gemaakt tot de persoon die ik nu ben.”
Recente reacties